- G. Javier, La crisi della seconda età. La vocazione religiosa alla prova, EDB 2011
"Perché a 50 anni, nel momento in cui una persona può gestire nel modo migliore la propria vita, si sperimentano in modo tanto acuto le ansie del proprio tempo? Perché la sensazione di aver donato il meglio di se stessi a un ideale sembra esigere un sacrificio troppo grande?" Da esperto formatore, specialista delle problematiche della mezza età, l'autore offre uno strumento dedicato ai consacrati quale aiuto per affrontare questioni psicologiche, esistenziali e spirituali che si agitano dentro di loro e favorire percorsi di soluzione.
- A. Cencini, Formazione Permanente: ci crediamo davvero?, EDB 2011
«Mi sono reso sempre più conto, nei vari contatti col mondo presbiterale e consacrato, anche fuori d'Italia, di quanto l'idea di formazione permanente fosse e sia ancora piuttosto vaga e nebulosa, povera e ambigua, parziale e superficiale, più legata alla sociologia che alla teologia.... Ecco forse perché la cosa stenta a decollare e divenire prassi abituale e universale, per quanto se ne parli». Le pagine del volume espongono il vero senso della formazione permanente, la sua ragion d'essere e la funzione essenziale. Per rendere la vita dei presbiteri e dei consacrati sempre più ricca e matura.
- Enzo Bianchi, Po co i jak się modlić, Edycja św. Pawła, 2011
Czy możecie szczerze wyznać, że nigdy nie mieliście problemów z modlitwą? Trudno się do tego przyznać, gdy ma się wrażenie, że dotyczy to tylko nas. Książka Enzo Bianchiego, założyciela Wspólnoty Monastycznej z Bose, odkrywa przed czytelnikiem całą praktyczną wiedzę o tym, czym jest modlitwa, po co mamy się modlić i jak się modlić, aby nasza modlitwa była miła zarówno nam, jak i Bogu.
- M. Garzonio, Serce kapłana. Wychowanie uczuciowe i emocjonalne prezbiterów, Wyd. Bratni Zew 2011
Książka dotyka ważnego problemu życia emocjonalnego prezbiterów - kapłanów, zakonników i zakonnic. Osoby te często stają w obliczu wielkiej samotności, bezsilności i wyobcowania. Książka pokazuje, że uczuciowość i emocjonalność przynależą do normalności życia, a umiejętność nawiązywania kontaktów jest niezbędna dla zachowania równowagi w życiu każdego człowieka, stanowiąc tym samym zapowiedź pogody ducha zarówno w relacjach z innymi jak i życiu parafialnym.
